Kubbede Hoş Seda

Yirmi yıldır izlemiyor olsam da, yıllarca hep tv izledim. Reklamları da aynı ilgiyle izlerdim. Türk filmleri benim en sevdiklerimdi diziden çok onlarla ilgilenirdim. Yeşilçam’ı ezbere bilirim, 7 Numara dizisindeki Rüya gibiydim, tek fark romantik olmamam. Herkesi ve her şeyi aşırı sevme huyum vardı ,çok bağlanır çok içselleştirirdim. Annem de hümanistsin der serzenişte bulunurdu. Akşamları biriyle aramda olan bir küslük, mesafe vb… anlatırdım annem de hep kendini aptal yerine koyduruyorsun, sevgi ve kullanılmayı karıştırma, iki sözle gaza geliyorsun sonra hayal kırıklığın büyük oluyor diye arka arkaya çakardı lafları. Hatta küserse küssün kimse vazgeçilmez değil demişti yedi yıllık dostuma! İkizim gibi sevdiğim birbirimize çok benzediğim dostumla aram açılınca da kimsenin kendini bulunmaz hint kumaşı sanmasına izin verme demişti. Annemle uzun dertleşmelerimiz olmaz hep özet geçer giderdim. O da bir eli tencere de bir eli bulaşık da özlü sözünü söyler geçerdi. Ben yine bildiğimi okurdum o ayrı! Dolu dolu sevmek kalbimi taşırmak bana o zamanlar çok yakışırdı. Şehir değiştirip buraya gelince büyük bir boşluk oldu. O kalabalıktan tekliğe geçmek pek de kolay olmadı. Kendime verdiğim sözler, pembe valizim ve hayallerimle güzel bir başlangıç yapmıştık ve kalbim hayallerimle dolup taşmıştı bu kez. Hayalden hayale coşkuyla tamamlamıştım süreci. Tek fark kimseyi derinden sevmiyor ,kalbimi kullanamıyordum. Hep ön yargı ve şüpheler silsilesiydi, iş olsun duygu olsun her konuda. Sonra hayatıma bir köpek yavrusu girdi ve her şey zıttıyla değişti. Kocaman bir sevgi yumağı olduk birlikte büyüdük, etrafımdaki herkesten arınıp onun mutlu olacağı ortama ormana yerleştim. Hamamböceğine, toza tahammül edemezken ahır ve toprak hayatımın bir parçası oldu. Gofret kocaman bir yer edindi bende. On yıllık hayaller içindeyken üçüncü yılımızda kaybettim. Sonra o boşluk hiç dolmadı. Bana sevmeyi, merhameti, içimi dökebilmeyi, dağılmayı, kızmayı, dolu dolu yaşamayı ve içinde tutmamayı öğretti. Çünkü hep bastırır içimde yaşardım. Şimdi kusuyorum bu kez de midem kötü oluyor, etraf kirleniyor. İnsan olmak olabilmek, kalmak kalabilmek zor. Hepimize doğrunun ilham olacağı hayatlar versin. Kubbede hoş sedalarımız kalsın kafi…❤

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir